مدرسه دینی دارالقرآن والسنة روستای فرزنه

✍️نویسنده : استاد محترم احمــــد (عــــارفی)حفظه الله

علامة ابن حجر عسقلانی هنگامی که رئیس قاضیان مصر بود، با هیبت و شکوه و عزت و لباس پاک و تمیز از خانه خارج شد، و در راه یک یهودی که روغن حمل میکرد و لباسش کثیف و فقیر بود، به او برخورد و به ابن حجر عسقلانی گفت که بایستد، ابن حجر ایستاد، و سپس آن یهودی به ابن حجر گفت:

این قول پیامبرتان را چطور تفیسر میکنی که میگوید: "الدنیا سجن المؤمن وجنة الکافر"؟ در حالیکه خودت میبینی که من که کافر هستم وضع و حال بدی دارم ولی تو که مسلمان هستی در نعمت و راحتی هستی؟ ابن حجر عسقلانی به او گفت:

- "تو با این بدبختی و درماندگیت مثل اینکه در بهشت هستی در مقایسه به آنچه که از عذاب دردناک منتظر تو است اگر با کفر بمیری، و من با این أبهت و شکوه و عزت اگر الله تعالی مرا بهشتی کند، این نعیم دنیوی در برابر آن نعیم و خوشی که منتظرم هست مانند زندان میماند."

سپس آن یهودی گفت: آیا واقعاً چنین است؟ ابن حجر گفت: بلی، سپس آن یهودی مسلمان شد و گفت: "أشهد ألا اله الا الله و أن محمدا رسول الله

بنابراین منظور از زندان برای مؤمن در این دنیا، محرومیت از شهوتهای حرام است، و در آخرت هیج ممنوعیتی نیست، ولی برای کافر که در این دنیا بدون هیچ پروایی مرتکب محرمات و شهوتهای حرام میشود، این شهوتها برای او در مقایسه با آخرت که دوزخی خواهد شد مانند بهشت میماند.

ولی نباید فراموش کرد که معنای این حدیث این نیست که مؤمن در این دنیا با بدبختی میگذراند و کافر با راحتی و دلخوشی، زیرا الله متعال انسان گناهکار را در این دنیا و در آخرت دچار عذابهایی میکند که خوشی را از دلش میراند، و برای شخص مؤمن در این دنیا و آخرت سکینت و اطمئنان و دلخوشی نصیب میکند.